Review – Gay party Propaganda in Berlijn

Ruim zeven jaar lang werd Propaganda iedere eerste zaterdag van de maand georganiseerd in het prachtige Goya gebouw. Het contract van de organisatie met de uitbaters van Goya liep af, maar nieuwe concrete plannen waren er nog niet. The show must go on, moet geestelijk vader Bork Melms gedacht hebben, want toen het aanbod kwam van Imperial Club bedacht hij zich geen moment om te verhuizen. Onder het thema Propaganda goes Mitte werd op 3 mei de eerste editie in de nieuwe locatie georganiseerd en GayOkay was erbij.

De deuren openen om 23:00, dus om niets te missen stappen wij om 23:15 uit de U-bahn bij de Friedrichstraβe. De onmiskenbare lucht van de grote gele M komt ons tegemoet, gevolgd door die van de talloze eetgelegenheden ‘on the go’ die je hier hebt. Nadat we met het oog op ons figuur de baklucht van de diverse burgers, pizza, falafel en kebab hebben kunnen negeren, gaan we op zoek naar de Imperial Club.

Het valt ons direct op dat dit een chiquer stuk van Berlijn moet zijn, het oogt schoner en straalt klasse uit, het heeft bijna iets statigs. Ondanks onze zoektocht en het plattegrondje, dat we inmiddels goed kennen, krijgen we ons feest niet direct gevonden. Als we onze weg in tegengestelde richting lopen, zien we bij het imposante Admiralspalast ineens de bekende knalroze poster hangen. Zoals op veel plaatsen in de stad moet je eerst door een soort tunnel om achter de facade van de torenhoge gebouwen een soort binnenpleintje te betreden. Om de hoek zien we dranghekken en roze lopers – we zitten goed. We worden verwelkomd met een shotje Jägermeister en nemen de trap naar beneden. Een acceptabele € 10,- entree per persoon verder staan we, met fluoriscerende stempel op onze hand, in de hal van het complex.

Een man spreekt ons aan en vraagt of we onze kus willen doneren tegen homofobie en geweld. We nemen plaats op een bankje en zoenen er lustig op los terwijl een fotograaf wat plaatjes schiet, dat is wel het minste wat we tegen geweld willen doen. Gewapend met een Kiss Kiss Berlin button vervolgen we onze weg en vinden we de garderobe. Als de jasjes hangen gaan we op verkenning uit. Er is één grote zaal met popmuziek en een mainstage zaal met wat stevigere elektro, die om middernacht open gaat. Terwijl het publiek binnen stroomt bestellen wij een biertje, dat voor € 3.50 per fles goed betaalbaar is. Het barpersoneel is leuk gekleed, vriendelijk en werkt op een enkeling na stevig door. We vinden een tafeltje aan de rand van de dansvloer met daarop een visitekaartje van Café/Bar Marienhof.

“Fancy … with me?” met daaronder de aan te vinken keuzemogelijkheden a drink, a blowjob of a fuck-date (without breakfast). Je vult je mobiele nummer en je gayromeo nickname en in en wie weet verlaat je het feest niet alleen. Gewaagd, maar wel grappig. Naast het kaartje zien we een grote asbak staan en als we om ons heen kijken zien we dat gretig gebruik wordt gemaakt van de mogelijkheid om binnen te roken.

Terwijl we dan ook maar een sigaret opsteken merken we dat de dansvloer aardig volgestroomd is en wat we zien bevalt ons! Een gemengd publiek, met een geschatte gemiddelde leeftijd van 25 – 30 jaar begint in beweging te komen. De uitgebreide licht- en geluidsinstallatie die we aan het plafond ontdekken, belooft wat voor de rest van de avond. Uit de boxen knallen ondertussen de beats van Melli Magic, een reusachtige DragQueen die vakkundig bekende muziek van nu met klassiekers in de categorie Sweet dreams are made of this door elkaar mixt. Na een paar biertjes is het tijd om de toiletten eens op te zoeken. We treffen, zeker voor Duitse begrippen, een zeer schoon en ruim toilettencomplex aan, waar een bijzonder aardige faghag van een jaar of 65 klaar staat om je voor de gek te houden.

Wij blijken niet de enigen te zijn die de voetjes van de vloer hebben, want het feest is nu echt los gebarsten. In de elektrozaal is DJ Oliver M (Resident DJ in het Belgische la Demence) aan zijn set begonnen en het publiek hangt letterlijk met de benen buiten in de mainstage. Vier prachtig uitgedoste travestieten banen zich met behulp van een paar brede security officials een weg door de menigte en geven een spetterende show op het podium. Eerlijkheidshalve moeten we zeggen dat de vier ook ‘echte’ vrouwen geweest kunnen zijn. Of het door de drank of door hun travestie-kwaliteiten kwam dat we dit niet wisten te onderscheiden, laten we graag in het midden. We zien hier en daar dat de mooigebouwde jongens inmiddels hun shirt uitgetrokken hebben en uit hun broek hebben hangen, terwijl ze hun moves op de dansblokken vertonen. De lichtshow waar we op worden getrakteerd overtreft alle verwachtingen die we er vroeger op de avond van hadden en ondersteunt de geweldige muziek.

Voor ons is het welletjes geweest, dus gaan we richting de garderobe. Daar treffen we het enige minpuntje van de avond. Het feest blijkt dusdanig populair te zijn dat het garderobepersoneel de ruim 1200 bezoekers niet meer aan kan. Terwijl de mensen van het eerste uur beginnen te vertrekken, komen de die-hard feestgangers nu pas net aan en de rij die zich vormt is monsterlijk. Ruim drie kwartier verdrukking verder staan we aan de balie. De jongens waartussen we heen en weer deinen zijn bepaald niet de lelijkste, dus dat zien we dan maar als verzachtende omstandigheid. We krijgen onze jassen en verlaten voldaan het pand. Via de U-bahn, die in het weekend tot diep in de nacht rijdt, vervolgen wij onze weg naar het hotel.

Wil jij zelf los op Propaganda? De eerstvolgende editie wordt gehouden op 7 juni en dan zal niemand minder dan Kate Ryan het podium betreden. Als je dicht bij het vuur wilt slapen, kun je terecht in het naburige – en bovendien erg mooie – Meliã Berlin of bij het NH Berlin Friedrichstraβe hotel. Deze editie zal tevens de aftrap zijn voor de Berlin Gay Pride, dus belooft de moeite minstens zo waard te zijn als de mei-editie die wij bezochten.